Hoofdstuk 37,As-Saffat[ Degenen die de gelederen instellen ]
Op zoek naar toevluchtsoord bij Allah van de verbannen Satan.Ik begin in de naam van Allah, de meest barmhartige, de meest barmhartige.
1. Ik zweer bij de engelen, die zich in orde scharen.
2. En bij hen die de wolken voortdrijven en verspreiden.
3. En bij hen, die den Koran lezen als eene vermaning,
4. Waarlijk, uw Heer is eenig.
5. De Heer van hemel en aarde en van alles wat daartusschen is, en de Heer van het Oosten.
6. Wij hebben den ondersten hemel met het versiersel der sterrren getooid.
7. En wij hebben daarin een wachter tegen iederen weerspannigen duivel geplaatst.
8. Opdat zij niet luisteren naar het gesprek der verheven vorsten (want zij worden van alle zijden bestormd),
9. En eene zware marteling is voor hen gereed gemaakt.
10. Behalve hij, die een woord steelsgewijze opvangt, en door eene vlammende schicht wordt getroffen.
11. Vraag daarom den bewoners van Mekka, of zij van nature sterker zijn dan de engelen welke wij hebben geschapen? Waarlijk wij hebben hen van harde klei geschapen.
12. Gij verbaast u over Gods macht en hunne weêrspannigheid; maar zij spotten over de bewijsmiddelen, welke aangevoerd worden om hen te overtuigen.
13. Als zij gewaarschuwd worden, nemen zij geene waarschuwing aan.
14. En als zij iets zien, spotten zij er mede.
15. En zeggen: Dit is niet anders dan duidelijke tooverij.
16. Nadat wij dood zullen wezen en tot stof en beenderen zijn geworden, zullen wij dan werkelijk tot het leven worden opgewekt.
17. En onze voorvaderen ook?
18. Antwoord: Ja! en dan zult gij veracht wezen.
19. Er zal slechts eenmaal op de trompet worden geblazen, en zij zullen rond zien.
20. En zullen zeggen: Wee over ons! Dit is de dag des oordeels.
21. Dit is de dag der onderscheiding tusschen de rechtvaardigen en de zondaren, dien gij als eene leugen verwerpt.
22. Verzamel degenen, die onrechtvaardig hebben gehandeld en hunne makkers, en de afgoden welke zij aanbaden.
23. Naast God, en leidt hen op den weg der hel.
24. En plaats hen voor Gods vierschaar; want zij zullen geroepen worden om rekenschap af te leggen.
25. Wat deert u, dat gij elkander niet verdedigt?
26. Maar op dien dag zullen zij zich aan Gods oordeel onderwerpen.
27. En zij zullen elkander naderen en onder elkander twisten.
28. En de verleiden zullen zeggen tot hen die hen hebben verleid: Waarlijk, gij kwaamt tot ons met voorspellingen van voorspoed.
29. En de verleiders zullen antwoorden: Neen! gij waart veeleer geene ware geloovigen;
30. Want wij hadden geene macht over u, om u te dwingen, maar gij hebt vrijwillig gezondigd.
31. Daarom werd het vonnis van onzen Heer rechtvaardig over ons uitgesproken, en wij zullen zekerlijk zijne wraak proeven.
32. Wij verleidden u, maar wij dwaalden ook zelven.
33. Zij zullen op dezen dag dus beiden deelgenooten van dezelfde straf zijn.
34. Zoo zullen wij met de zondaren handelen;
35. Want toen er tot hen werd gezegd: Er is geen god buiten den waren God, bliezen zij zich op met hoogmoed.
36. En zeiden: zullen wij onze goden voor een bezeten dichter verlaten?
37. Neen! hij komt met de waarheid en legt getuigenis af voor de vroegere gezanten.
38. Gij zult zekerlijk de pijnlijke martelingen der hel proeven.
39. En gij zult niet vergolden worden, dan overeenkomstig uwe werken.
40. Maar wat de oprechte dienaren Gods betreft.
41. Zij zullen een zekeren voorraad in het paradijs hebben:
42. Namelijk heerlijke vruchten, en zij zullen geëerd worden.
43. Zij zullen in tuinen des vermaaks geplaatst worden.
44. Leunende in tegenover elkander geplaatste zetels.
45. Een beker zal onder hen worden rondgereikt, gevuld aan eene heldere fontein;
46. Een heerlijkheid voor hen, die er van zullen drinken.
47. Het zal het verstand niet benevelen, en zij zullen er niet door bedwelmd worden.
48. En nabij hen zullen de maagden van het paradijs liggen, hare blikken, behalve van hunne bruidegommen, van ieder een afwendende, hebbende groote, zwarte oogen,
49. En gelijkende op de eieren van een struisvogel, zorgvol met vederen bedekt.
50. En zij zullen zich tot elkander wenden, en elkander vragen doen.
51. En een van hen zal zeggen: Waarlijk, ik had een vertrouwden vriend, terwijl ik op de wereld leefde.
52. Die tot mij zeide: Zijt gij een van hen, die de waarheid der opstanding betuigen?
53. Nadat wij dood zullen zijn, en tot stof en beenderen veranderd wezen, zullen wij dan zekerlijk worden geoordeeld?
54. Dan zal hij tot zijne makkers zeggen: Wilt gij nederzien?
55. En zij zullen nederzien en hem in het midden der hel ontwaren.
56. En hij zal tot hem zeggen: Bij God! er ontbrak weinig aan, of gij hadt mij verdorven.
57. En was het niet door de genade van mijnen Heer, dan ware ik zeker aan eene eeuwige marteling overgeleverd geworden.
58. Zullen wij een anderen dan onzen eersten dood sterven?
61. Laten de arbeiders arbeiden om eene gelukzaligheid gelijk deze te verwerven.
62. Is dit een beter onthaal, of de boom van al Zakkum?
63. Waarlijk, wij hebben dien aangeduid als eene aanleiding tot twist onder de onrechtvaardigen
64. Het is een boom die aan den bodem der hel ontspruit.
65. De vrucht daarvan gelijkt op de hoofden van duivelen.
66. De verdoemden zullen daarvan eten, en hunne buiken daarmede vullen.
67. Vervolgens zal hun een mengsel van vuil en kokend water te drinken worden gegeven.
68. Daarna zullen zij in de hel terugkeeren.
69. Zij bevonden dat hunne vaderen dwalende waren.
70. En zij traden haastig in hunne voetstappen;
71. Want het meerendeel der oude volken dwaalden vóór hen.
72. Wij zonden vroeger waarschuwers tot hen;
73. Maar zie hoe ellendig het einde was van degenen, die gewaarschuwd werden.
74. En die niet onze oprechte dienaren waren.
75. Noach riep ons in vroegere dagen aan, en wij verhoorden hem genadiglijk.
76. En wij bevrijdden hem en zijn gezin uit de groote ellende.
77. Wij deden zijne nakomelingschap den zondvloed overleven, om de aarde te bevolken.
78. En wij lieten hem de volgende begroeting door de verste nakomelingschap geven:
79. Vrede zij op Noach onder alle schepselen!
80. Zoo beloonen wij de rechtvaardigen.
81. Want hij was een van onze dienaren, de ware geloovigen.
82. Daarna verdronken wij de anderen.
83. Abraham was mede van zijnen godsdienst;
84. Toen hij met een volkomen hart tot zijn Heer kwam.
85. Toen hij tot zijn vader en zijn volk zeide: Wat vreest gij?
86. Kiest gij bij voorkeur valsche goden boven den waren God?
87. Wat is dus uwe meening opzichtens den Heer aller schepselen?
88. En hij beschouwde de sterren.
89. En zeide: Waarlijk, ik zal ziek wezen en niet bij uwe offeringen tegenwoordig zijn.
90. En zij keerden zich af en verlieten hem.
91. En Abraham wendde zich in het geheim tot hunne goden, en zeide spottende tot hen: Eet gij niet van het vleesch dat u is voorgezet?
92. Wat deert u, dat gij niet spreekt?
93. En hij keerde zich tot hen, en sloeg hen met zijne rechterhand en vernietigde hen.
94. En zijn volk kwam haastig tot hem.
95. Hij zeide: Aanbidt gij de beelden die gij zelven snijdt?
96. Terwijl God u heeft geschapen en ook datgene wat gij maakt.
97. Zij zeiden: Richt een brandstapel voor hem op en werp hem in het gloeiende vuur.
98. En zij smeedden eene list tegen hem. Maar wij deden hem het onderspit delven en bevrijdden hem.
99. En Abraham zeide: Waarlijk, ik ga tot mijnen Heer, die mij zal richten.
100. O Heer! geef mij eene rechtvaardige nakomelingschap.
101. Daarom maakten wij hem bekend, dat hij een zoon zou bekomen, die een zachten aard zou hebben.
102. En toen hij den ouderdom der jongelingschap had bereikt, en zich met hem in de verrichtingen van den godsdienst kon vereenigen. Zeide Abraham tot hem: O mijn zoon! waarlijk, ik zag in een droom, dat ik u als eene offerande zoude aanbieden. Overweeg dus wat gij meent, dat ik zal doen. Hij antwoordde: O mijn vader! doe wat u bevolen werd; indien het Gode behaagt, zult gij bevinden dat ik het lijdzaam zal ondergaan.
103. En toen zij beiden zich aan den goddelijken wil hadden onderworpen, en Abraham zijn zoon voorover op het aangezicht had gelegd.
104. Riepen wij hem toe: O Abraham!
105. Gij hebt aan uw visioen geloofd. Zoo beloonen wij den rechtvaardige.
106. Waarlijk, dit was eene duidelijke proef.
107. En wij losten zijn zoon met een edel slachtoffer uit.
108. En wij lieten hem de volgende groete door de verste nakomelingschap bewaren;
109. Namelijk: Vrede zij op Abraham!
110. Zoo beloonen wij den rechtvaardige;
111. Want hij was een onzer geloovige dienaren.
112. Wij verblijdden hem met de belofte van Izaäk, een rechtvaardigen profeet.
113. En wij zegenden hem en Izaäk; en onder hunne nakomelingschap waren eenige rechtvaardigen, en anderen, die klaarblijkelijk hunne eigene zielen nadeel toebrachten.
114. Wij waren ook vroeger genadig omtrent Mozes en Aäron.
115. En wij bevrijdden hen en hun volk van eene groote ellende.
116. Wij ondersteunden hen tegen de Egyptenaren, en zij werden overwinnaars.
117. Wij gaven hun het duidelijke boek der wet.
118. Wij leidden hen op den rechten weg.
119. En wij lieten de volgende groete door de verste nakomelingschap voor hen bewaren;
120. Namelijk: Vrede zij op Mozes en Aäron!
121. Zoo beloonen wij de rechtvaardigen.
122. Want zij waren twee onzer geloovige dienaren.
123. En Elias was mede een dergenen, die door ons werden gezonden.
124. Toen hij tot zijn volk zeide: Vreest gij God niet?
125. Roept gij Baal aan, en verzaakt gij den uitmuntendsten schepper?
126. God is uw Heer en de Heer uwer voorvaderen.
127. Maar zij beschuldigden hem van bedrog.
128. Weshalve zij aan de eeuwige straf zullen worden overgeleverd, behalve de oprechte dienaren Gods
129. En wij lieten de volgende groete door de verste nakomelingschap voor hem bewaren.
130. Namelijk: Vrede zij op Ilyasin!
131. Zoo beloonen wij den rechtvaardige.
132. Want hij was een onzer geloovige dienaren.
133. En Lot was mede een dergenen, die door ons werden gezonden.
134. Toen wij hem en zijn geheel gezin bevrijden.
135. Behalve eene oude vrouw, zijne huisvrouw, die omkwam met hen die achterbleven.
136. Daarna verdelgden wij de anderen.
137. En gij, o bewoners van Mekka! komt de plaatsen voorbij waar zij eens hebben gewoond, als gij des ochtends reist.
138. En des nachts. Zult gij dan niet begrijpen?
139. Jonas was mede een dergenen die door ons werden gezonden.
140. Toen hij in een geladen schip vluchtte.
141. En zij die aan boord waren, lootten onder elkander en hij werd veroordeeld.
142. En de visch verzwolg hem; want hij had eene bestraffing verdiend.
143. En indien hij niet eene ware geweest van hen die God loven.
144. Waarlijk, dan ware hij, tot den dag der opstanding, in den buik van den visch gebleven.
145. En wij wierpen hem op het naakte strand, en hij was ziek.
146. Wij deden een pompoenplant over hem heen groeien.
147. Wij zonden hem daarna tot een volk van honderdduizend zielen of meer.
148. En zij geloofden: daarom lieten wij hun dit leven nog voor eenigen tijd genieten.
149. Vraag aan de bewoners van Mekka of uw Heer dochters heeft gelijk zij zonen hebben?
150. Hebben wij ook de engelen van het vrouwelijke geslacht geschapen, en waren zij er getuigen van?
151. Zeggen zij niet, volgens hunne eigene, valsche uitvinding:
152. God heeft eene nakomelingschap gebaard? en zij zijn niet werkelijk leugenaars?
153. Heeft hij bij voorkeur dochters boven zonen verkozen?
154. Gij hebt geene reden aldus te oordeelen.
155. Wilt gij dus niet vermaand wezen?
156. Of hebt gij een duidelijk bewijs voor hetgeen gij zegt?
157. Brengt thans uw boek der openbaringen voor den dag, indien gij de waarheid spreekt.
158. En zij maken hem tot een verwante der geniussen, terwijl de geniussen weten, dat hij, die zulke dingen verklaart, aan de eeuwige straf zal worden overgeleverd.
159. (God is verheven, boven datgene wat zij nopens hem verklaren):
160. Maar niet Gods oprechte dienaren.
161. Maar gij en de goden, welke gij aanbidt,
162. Zullen niemand nopens God verleiden.
163. Behalve hem die bestemd is om in de hel verbrand te worden.
164. Er is niemand van ons, of hij heeft een bestemde plaats.
165. Wij scharen ons in orde,
166. Gods bevelen afwachtende, en wij verkondigen den goddelijken lof.
167. De ongeloovigen zeiden:
168. Indien wij door een boek met goddelijke openbaringen waren begunstigd geworden, van diegene welke aan de ouden werden geschonken.
169. Zouden wij zeker oprechte dienaren Gods zijn geweest;
170. Maar thans, nu de Koran is geopenbaard, gelooven zij daarin niet; doch hier namaals zullen zij het gevolg van hun ongeloof kennen.
171. Ons woord werd vroeger aan onze dienaren, de gezanten, gegeven.
172. Dat zij zekerlijk tegen de ongeloovigen zouden ondersteund worden,
173. En dat onze legers de overwinning zouden behalen.
174. Wend u dus gedurende eenen tijd van hen af.
175. En zie de rampen die hen zullen bedroeven; want zij zullen uwe toekomstige overwinning en uwen voorspoed zien.
176. Trachten zij daarom onze wraak te verhaasten?
177. Waarlijk, wanneer die in hunne afgesloten hoven zal nederdalen, zal het een slechte ochtend zijn voor hen, die te vergeefs werden gewaarschuwd.
178. Wend u dus voor eenigen tijd van hen af.
179. Hierna zullen zij uwe overwinning en hunne straf ontwaren.
180. Geloofd zij uw Heer, de Heer die verre verheven is boven hetgeen zij van hem verklaren!
181. Vrede zij op zijne gezanten.
182. En geloofd zij God, de Heer van alle schepselen!
