Op zoek naar toevluchtsoord bij Allah van de verbannen Satan.Ik begin in de naam van Allah, de meest barmhartige, de meest barmhartige.
1. T. S. M.
2. Dit zijn de teekens van het duidelijke boek.
3. Misschien bedroeft gij u doodelijk, omdat de bewoners van Mekka niet geloovig willen worden.
4. Indien het ons behaagde, zouden wij hun een overtuigend teeken uit den hemel kunnen nederzenden, waarvoor zij hunne nekken nederig zouden krommen.
5. Maar er komt van den Barmhartige, geene nieuwe vermaning tot hen welke naar de omstandigheden dit vereischen, wordt geopenbaard, waarvan zij zich niet afwenden.
6. En zij hebben deze van valschheid beschuldigd; maar er zal een boodschap tot hen komen, waarmede zij niet zullen spotten.
7. Hebben zij de aarde niet beschouwd, en gezien hoe veel verschillende planten, van allerlei edele soorten wij daaraan doen ontspruiten?
8. Waarlijk, hierin is een teeken; maar het grootste deel hunner zijn ongeloovigen.
9. Waarlijk, uw Heer is de machtige, de barmhartige God.
10. Herdenk, toen uw Heer Mozes riep, zeggende: Ga tot het onrechtvaardige volk:
11. Het volk van Pharao. Zullen zij mij niet vreezen?
12. Mozes antwoordde: O Heer! waarlijk, ik vrees, dat zij mij van logen zullen beschuldigen.
13. En dat mijne borst vernauwd worde en dat mijn tong niet gereed zij tot spreken; wijs Aäron dus aan om mijn helper te wezen.
14. Ook kunnen zij mij eene misdaad tegenwerpen, en ik vrees dat zij mij zullen dooden.
15. God zeide: Zij zullen u volstrekt niet dooden: gaat dus met uwe teekenen; want wij zullen met u zijn, en wij willen hooren wat er tusschen u en hen geschiedt.
16. Gaat dus tot Pharao en zeg: Waarlijk, wij zijn de gezant van den Heer van alle schepselen.
17. Zend de kinderen Israëls met ons weg.
18. En toen zij hunne boodschap hadden overgebracht, antwoordde Pharao: Hebben wij u niet onder ons opgevoed, toen gij nog een kind waart, en hebt gij niet gedurende verscheidene jaren van uw leven onder ons gewoond?
19. Gij hebt de daad bedreven, welke gij bedreven hebt; en gij zijt een ondankbare.
20. Mozes hernam: Inderdaad, ik deed het, en ik was een van hen die dwaalden.
21. Daarom ontvluchtte ik u, dewijl ik u vreesde; maar mijn Heer heeft mij wijsheid geschonken en mij tot een zijner gezanten aangewezen.
22. En is de gunst, welke gij mij hebt geschonken, dat gij de kinderen Israëls tot slaven maaktet?
23. Pharao zeide: En wie is dan de Heer van alle schepselen?
24. Mozes antwoordde: de Heer van alle hemel en aarde en van alles wat daartusschen is; indien gij lieden van verstand zijt.
25. Pharao zeide tot degenen, die in zijne nabijheid waren: Hoort gij niet?
26. Mozes zeide: Uw Heer en de Heer uwer voorvaderen.
27. Pharao zeide tot hen die tegenwoordig waren: Uw gezant, die tot u werd gezonden is zeker bezeten.
28. Mozes zeide: de Heer van het Oosten en van het Westen en van alles wat daartusschen is; indien gij lieden van verstand zijt.
29. Pharao zeide tot hem: Waarlijk, indien gij een anderen God naast mij kiest, zal ik u gelijk doen wezen aan hen die gevangen zijn.
30. Mozes antwoordde: Wat! niettegenstaande ik met een overtuigend wonder tot u kom?
31. Pharao hernam: Toon het dan, indien gij de waarheid spreekt.
32. En hij wierp zijn staf neder, en ziet deze werd eene zichtbare slang.
33. En hij trok zijne hand uit zijne borst en, ziet, zij was wit voor de toeschouwers,
34. Pharao zeide tot de vorsten, die in zijne nabijheid waren: Waarlijk, deze man is een behendige toovenaar.
35. Hij tracht u door zijne tooverij het bezit van u land te ontrooven: wat denkt gij dus te doen?
36. Zij antwoordden: Stel hem en zijn broeder door goede woorden voor eenigen tijd uit, en zend mannen in de steden, die verzamelen.
37. En tot u brengen alle behendige toovenaren.
38. Zoo werden de toovenaren op een bepaalden tijd, op een plechtigen dag bijeenvergaderd.
39. En tot het volk werd gezegd: Zijt gij bijeenvergaderd?
40. Ja, antwoordde het volk onder zich, en wij zullen de toovenaren volgen, indien zij de overwinning behalen.
41. Toen de toovenaars gekomen waren, zeiden zij tot Pharao: zullen wij zekerlijk eene belooning ontvangen, indien wij de overwinning behalen?
42. Hij antwoordde: Ja, en gij zult mijn persoon mogen naderen.
43. Mozes zeide tot hen: Werpt neder wat gij neder te werpen hebt.
44. Daarop wierpen zij hunne koorden en hunne staven neer, en zeiden: Waarlijk, door de macht van Pharao zullen wij de overwinnaars zijn.
45. En Mozes wierp zijn staf neder, en ziet, de staf verzwolg wat zij valschelijk hadden uitgedacht.
46. Daarop wierpen zich de toovenaars biddend neder
47. En zeiden: Wij gelooven in den Heer van alle schepselen.
48. De Heer van Mozes en Aäron.
49. Pharao zeide tot hen: Hebt gij in hem geloofd, voor ik u verlof heb gegeven? Waarlijk hij is uw hoofd, die u de tooverij heeft geleerd; maar later zult gij zeker mijne kracht kennen. Ik zal uwe handen en uwe voeten aan de tegenovergestelde zijden afsnijden, en ik zal u allen doen kruisigen.
50. Zij antwoorden: Dit zal geen nadeel voor ons zijn; want wij zullen tot onzen Heer terugkeeren.
51. Wij hopen dat onze Heer ons onze zonden zal vergeven, ons die de eersten waren welke geoorloofd hebben.
52. En wij spraken door openbaring tot Mozes, zeggende: Trek voort met mijne dienaren, des nachts; want gij zult vervolgd worden.
53. En Pharao zond beambten in de steden om strijdkrachten te verzamelen
54. Zeggende: Waarlijk de Israëlieten maken slechts eene kleine hoop volk uit.
55. En zij zijn verwoed op ons.
56. Maar wij vormen eene welvoorziene menigte.
57. Zoo deden wij hun hunne tuinen, hunne fonteinen,
58. Hunne schatten en heerlijke woningen verlaten.
59. Zoo deden wij, en wij deden die den kinderen Israëls erven.
60. En zij vervolgden hen bij het opgaan der zon.
61. En toen de beide legers in elkanders gezicht waren gekomen, zeiden de makkers van Mozes: Wij zullen zekerlijk worden overwonnen.
62. Mozes antwoordde: Volstrekt niet: want mijn Heer is met mij; hij zal mij zekerlijk leiden.
63. En wij bevalen Mozes door openbaring, zeggende: Sla de zee met uwen staf. En toen hij haar had geslagen werd zij in twaalf afdeelingen verdeeld; ieder deel, dat een pad was, scheen een groote berg.
64. En wij lieten de anderen naderen.
65. En wij bevrijdden Mozes en allen die met hem waren.
66. Daarna verdronken wij de anderen.
67. Waarlijk daarin was een teeken; maar het grootste aantal hunner geloofden niet.
68. Waarlijk, uw Heer is de machtige en de barmhartige.
69. En herinner hun de geschiedenis van Abraham.
70. Toen hij tot zijnen vader en zijn volk zeide: Wat aanbidt gij?
71. Zij antwoordden: Wij aanbidden afgoden, en wij dienen deze alle dagen met standvastigheid.
72. Abraham zeide: Hooren zij u als gij hen aanroept?
73. Of bevoordeelen, noch deren zij u?
74. Zij antwoordden: Neen; maar wij zagen dat onze vaderen hetzelfde deden.
75. Hij zeide: Wat denkt gij: De goden die gij aanbidt.
76. En welke door uwe voorvaderen werden aangebeden.
77. Zijn mijne vijanden, behalve slechts de Heer van alle schepselen.
78. Die mij heeft geschapen en mij op den rechten weg leidt.
79. En die mij geeft te eten en te drinken;
80. En die mij geneest als ik ziek ben;
81. En die mij zal doen sterven en mij daarna tot het leven zal terugbrengen.
82. En die, naar ik hoop, mij mijne zonden op den dag des oordeels zal vergeven.
83. O Heer! verleen mij wijsheid en vereenig mij met de rechtvaardigen.
84. En geef, dat nog de laatste nakomelingschap met eer van mij spreke;
85. En maak mij tot een erfgenaam van den tuin der heerlijkheid;
86. En vergeef mijn vader die tot de afdwalenden heeft behoord.
87. En bedek mij niet met schande op den dag der opstanding;
88. Op den dag, waarop noch rijkdommen, noch kinderen van eenig voordeel zullen kunnen zijn.
89. Behalve voor hem, die met een oprecht hart tot God zal komen;
90. Als het paradijs voor het gezicht der vromen gebracht zal worden.
91. En de hel geheel zal verschijnen voor hen die gedwaald zullen hebben;
92. En tot hen zal gezegd worden: Waar zijn uwe godheden,
93. Welke gij naast God dient? Zullen zij u van straf bevrijden, of zullen zij zich zelven bevrijden?
94. En zij zullen in de hel geworpen worden; zoowel zij, als diegenen, welke tot hunne aanbidding werden verleid,
95. En het geheele heir van Eblis.
96. De verleiden zullen daar met hunne valsche goden twisten, zeggende:
97. Bij God, wij verkeerden in eene duidelijke dwaling.
98. Toen wij u met den Heer van alle schepselen gelijk stelden.
99. De zondaren alleen hebben ons verleid.
100. Thans hebben wij geene tusschentreders.
101. Noch eenigen vriend die voor ons zorgt. i
102. Indien het ons veroorloofd ware, nog slechts eenmaal in de wereld terug te keeren, zouden wij zekerlijk ware geloovigen worden.
103. Waarlijk, hierin was een teeken; maar het grootste gedeelte hunner gelooven niet.
104. Uw Heer is de machtige, de barmhartige.
105. Het volk van Noach beschuldigde Gods zendingen van bedrog.
106. Toen hun broeder Noach tot hen zeide: Wilt gij God niet vreezen?
107. Waarlijk, ik ben een geloofbare boodschapper voor u.
108. Vreest dus God en gehoorzaamt mij.
109. Ik vraag geene belooning van u voor mijne prediking tot u; ik verwacht mijne belooning slechts van den Heer van alle schepselen.
110. Vreest dus God en gehoorzaamt mij.
111. Zij antwoorden: Zullen wij u gelooven, die alleen door de laagsten uit het volk gevolgd wordt?
112. Noach zeide: Ik heb geene kennis van hetgeen zij deden.
113. Zij zijn mijn Heer alleen rekenschap verschuldigd; begreept gij dit slechts!
114. Daarom zal ik de geloovigen niet verdrijven.
115. Ik ben slechts een openbaar prediker.
116. Zij hernamen: Zekerlijk, o Noach! indien gij niet ophoudt op deze wijze te handelen zult gij gesteenigd worden.
117. Hij zeide: O Heer! waarlijk, mijn volk houdt mij voor een leugenaar.
118. Richt dus in het openbaar tusschen mij en hen, en bevrijd mij en de ware geloovigen, die met mij zijn,
119. Daarom bevrijdden wij hem, en degenen, die met hem waren in de ark, met menschen en dieren gevuld.
120. En daarom verdronken wij de overigen.
121. Waarlijk, hierin was een teeken; maar het grootste deel hunner geloofde niet.
122. Uw Heer is de machtige, de barmhartige,
123. De stam van Ad beschuldigde Gods boodschapper van logen.
124. Toen hun broeder Hud tot hen zeide: Wilt gij God niet vreezen?
125. Waarlijk, ik ben een geloofbaar boodschapper tot u.
126. Vreest dus God en gehoorzaamt mij.
127. [ik vraag van u geenerlei belooning voor mijne prediking tot u; ik verwacht mijne belooning slechts van den Heer van alle schepselen.
128. Bouwt gij een scheidspaal op iedere hoog gelegen plaats, om u te vermaken?
129. En richt gij prachtige werken op, in de hoop die eeuwig te bezitten?
130. En als gij uwe macht uitoefent, oefent gij die met onbarmhartigheid en gestrengheid uit.
131. Vreest God, door deze dingen te verlaten en gelooft mij].
132. En vreest hem, die u datgene heeft geschonken, wat gij kent.
133. Hij heeft u vee geschonken en kinderen;
134. En tuinen en fonteinen.
135. Waarlijk, ik vrees voor u de straf van een gestrengen dag.
136. Zij antwoordden: Het is ons gelijk, of gij ons al dan niet vermaant.
137. Wat gij ons predikt is slechts een verzinsel der ouden.
138. Nimmer zullen wij gestraft worden voor hetgeen wij hebben gedaan.
139. En zij beschuldigden hem van bedrog, en daarom verdelgden wij hen. Waarlijk, hierin was een teeken; maar het grootste deel hunner geloofde niet.
140. Uw Heer is de machtige, de barmhartige.
141. De stam van Thamoed beschuldigde Gods gezanten eveneens van leugen.
142. Toen hun broeder Saleh tot hen zeide: Wilt gij God niet vreezen?
143. Waarlijk, ik ben een geloovig boodschapper voor u.
144. Vreest dus God en gehoorzaamt mij.
145. Ik vraag geene belooning van u, voor mijne prediking tot u: ik verwacht mijne belooning van niemand anders dan van den Heer van alle schepselen.
146. Zult gij altijd in het zekere bezit blijven van de dingen die hier zijn,
147. Waaronder tuinen en fonteinen.
148. En korenvelden en palmboomen, wier takken met bloemen zijn beladen?
149. En wilt gij voortgaan, u woningen uit de bergen te houwen, terwijl gij u onbeschaamd gedraagt?
150. Vreest God en gehoorzaamt mij.
151. En gehoorzaamt niet het bevel der zondaren.
152. Die snood op aarde handelen, en die zich niet verbeteren.
153. Zij antwoordden: Waarlijk, gij zijt bezeten.
154. Gij zijt slechts een mensch gelijk wij; toon ons een teeken indien gij de waarheid spreekt.
155. Saleh zeide: Deze wijfjes-kameel zal u een teeken zijn, zij zal haar deel water hebben en gij zult beurtelings uw deel water hebben op een zekeren, voor u bepaalden dag.
156. En deer haar niet, opdat u de straf van een vreeselijken dag niet worde opgelegd.
157. Maar zij doodden haar en berouwden hunne boosheid.
158. Want de straf, waarmede zij bedreigd waren geworden, overviel hen. Waarlijk, hierin was een teeken; maar het grootste deel van hen geloofde niet.
159. Uw Heer is de machtige, de genadige.
160. Het volk van Lot beschuldigde Gods boodschappers eveneens van bedrog.
161. Toen hun broeder Lot tot hen zeide: Wilt gij God niet vreezen?
162. Waarlijk, ik ben een geloofbaar boodschapper tot u.
163. Vreest dus God en gehoorzaamt mij.
164. Ik vraag geene belooning van u, voor mijne prediking: Ik verwacht mijne belooning van geen ander dan van den Heer van alle schepselen.
165. Nadert gij de mannelijke wezens onder de menschen.
166. En verlaat gij uwe vrouwen, die uw Heer voor u heeft geschapen. Waarlijk, gij zijt zondaren.
167. Zij zeiden: Indien gij zoo voortgaat, o Lot! zult gij zekerlijk uit onze stad worden verdreven.
168. Hij zeide: Waarlijk, ik behoor tot hen, die uwe daden verfoeien.
169. O Heer! bevrijd mij en mijn gezin van hetgeen zij bedrijven.
170. Daarom bevrijdden wij hem en zijn geheel gezin.
171. Behalve eene oude vrouw, zijnde zijne vrouw, die omkwam met hen die achtergebleven waren.
172. Daarna verdelgden wij de overigen.
173. En wij deden eene bui van steenen op hen nederregenen, en vreeselijk was de regenbui die op degenen nederviel, welke te vergeefs waren gewaarschuwd.
174. Waarlijk, hierin was een teeken; maar het grootste deel hunner geloofde niet.
175. Uw Heer is de machtige, de genadige.
176. Ook de bewoners van het woud beschuldigden Gods gezanten van bedrog.
177. Toen Shoaib tot hen zeide: Wilt gij God niet vreezen?
178. Waarlijk ik ben een geloovig boodschapper voor u.
179. Vreest dus God en gehoorzaamt mij.
180. Ik vraag geene belooning van u, voor mijne prediking; ik verwacht mijne belooning van niemand anders dan van den Heer van alle schepselen.
181. Geeft juist gewicht en weest geene bedriegers.
182. En weegt met een gelijke weegschaal.
183. En vermindert niet wat den menschen toekomt; bedrijft geen geweld op aarde; en handelt niet slecht.
184. En vreest hem die u en de vroegere geslachten heeft geschapen.
185. Zij antwoordden: Waarlijk gij zijt bezeten.
186. Gij zijt niets meer dan een mensch gelijk wij en waarlijk, wij houden u voor een leugenaar.
187. Doe thans een deel van den hemel op ons nedervallen, indien gij de Waarheid spreekt.
188. Shoaib zeide. Mijn Heer weet het beste wat gij doet.
189. En zij beschuldigden hen van bedrog; daarom overviel hen de straf van den dag der schaduwgevende wolk, en dit was de straf van den vreeselijken dag.
190. Waarlijk, hierin was een teeken; maar het grootste deel hunner geloofde niet.
191. Uw Heer is de machtige, de barmhartige.
192. Dit boek is zekerlijk eene openbaring van den Heer van alle schepselen.
193. Welke de getrouwe geest op uw hart heeft doen nederdalen.
194. Opdat gij een prediker voor uw volk zoudt zijn,
195. In de duidelijke Arabische taal.
196. Waarvan de getuigenis door de schriften van vroegere tijden wordt geleverd.
197. Was het geen teeken voor hen, dat de wijze mannen onder de kinderen Israëls die kenden?
198. Hadden wij het aan een der vreemdelingen geopenbaard.
199. En hij zou het hun hebben voorgelezen, dan zouden zij daaraan niet hebben willen gelooven.
200. Zoo deden wij hardnekkig ongeloof in de harten der zondaren binnentreden.
201. Zij zullen daarin niet gelooven, dan nadat zij eene pijnlijke straf hebben gezien.
202. Deze zal plotseling over hen komen, en zij zullen deze niet voorzien.
203. En zij zullen zeggen: zal ons uitstel worden verleend?
204. Verlangen zij dus dat onze straf zal worden verhaast?
205. Wat denkt gij? Indien wij hun toestaan het voordeel van dit leven voor vele jaren te genieten.
206. En datgene, waarmede zij bedreigd werden, later over hen komt.
207. Wat zal het hen van voordeel zijn, wat zij hebben genoten?
208. Wij hebben geene stad verwoest, dan nadat er vooraf gezanten waren heengezonden.
209. Ten einde de bewoners daarvan te waarschuwen, ook behandelden wij hen niet onrechtvaardig.
210. De duivelen daalden niet neder met den Koran, zooals de ongeloovigen voorgeven;
211. Dat komt niet overeen met hun doel; ook zijn zij niet in staat zulk een boek voort te brengen.
212. Want zij zijn er ver van verwijderd, het gesprek der engelen in den hemel te hooren.
213. Roep geen anderen god met den waren God aan, opdat gij niet tot een van hen wordet, die ter straffe zijn gedoemd.
214. En vermaan uwe naaste betrekkingen.
215. En gedraag u met zachtmoedigheid omtrent de ware geloovigen die u volgen.
216. En indien zij ongehoorzaam omtrent u zijn, zeg dan: Waarlijk ik ben zuiver van hetgeen gij doet.
217. En vertrouw in den machtigsten, den barmhartigsten God.
218. Die u ziet als gij opstaat,
219. En uw gedrag onder hen die aanbidden;
220. Want hij ziet en hoort alles.
221. Zal ik u verklaren op wie de duivelen nederdalen?
222. Zij dalen neder op iederen leugenachtigen en zondigen persoon.
223. Zij leeren wat gehoord is geworden, maar het grootste deel hunner zijn leugenaars.
224. En zij die dwalen, volgen de stappen der dichters.
225. Ziet gij niet dat zij, als van hunne zinnen beroofd, door iedere vallei wandelen?
226. En dat zij zeggen, wat zij niet doen?
227. Behalve zij die gelooven en goede werken doen en God dikwijls herdenken. En die zich zelven verdedigen, nadat zij onrechtvaardig zijn behandeld geworden; terwijl zij die onrechtvaardig handelen, hierna zullen weten, welke handeling zij te wachten hebben.
